Elise…ze lijkt de ideale leerling, ze doet het graag goed voor een ander, past zich aan…Maar is Elise eigenlijk wel zichzelf?
Tom…Een lastige leerling, corrigeert de leerkracht, stelt de regels ter discussie, school is saai…Maar is Tom eigenlijk wel zichzelf?
Met deze persoonlijke verhalen opende Kristel van Eijck als één van de twee sprekers op 15 februari de HB-ouderavond in Flint. Daarnaast deelde de tweede spreker, Marink van Kessel, interessante theorie over hoogbegaafdheid.
Want wat verstaan we onder (hoog)begaafdheid, hoe werkt dat in ons brein en kunnen we überhaupt spreken van DE hoogbegaafde leerling? De profielen van Betts en Neihart kwamen voorbij, evenals de modellen van Renzulli en Mönks. De profielen van Betts en Neihart werden nog concreter uitgewerkt aan de hand van de metafoor van de raceauto, zodat het heel concreet werd hoe dit zichtbaar kan zijn bij kinderen.
We hebben geleerd dat hoogbegaafde kinderen een sneller, plastischer en ook een hongerig brein hebben en dat ze daarnaast ook gevoelig zijn. Uit de instemmende geluiden vanuit de zaal, kunnen we concluderen dat er veel herkenning was; “ja precies”, “nou inderdaad”! Dat er een spanningsveld is tussen wat een kind op school laat zien en dat wat thuis zichtbaar is. Dat dit kan zorgen voor twijfel en onzekerheid bij ouders “doe ik het wel goed?” en dat hulp vragen heel sterk kan zijn.
“Hoe kunnen we Teun weer laten vliegen”? Dat was de hulpvraag waarmee Kristel als ouder aanklopte bij Marink voor haar zoon een paar jaar geleden. Het was mooi hoe hiermee het persoonlijke verhaal werd afgewisseld met de theorie.
Aan het einde van deze mooie avond was er ruimte voor de IQ&A, zoals Kristel en Marink dat in ‘Hoogbegaafd de podcast’ ook doen. Ouders kregen ruimte om vragen te stellen aan hen.
Er werd nog lang nagepraat in de foyer…..
