22 april 2025

Stem van het kind telt mee

Voor Luca (12 jaar) was de keuze superduidelijk: hij wilde terug naar zijn oude basisschool de Aloysiusschool. Met zijn vriendjes Mees en Finn in groep acht. Met hen – en de klas – de afsluitende musical maken, met elkaar op kamp gaan en samen in een tent slapen. Maar vooral wilde hij een leuke afsluiting van de basisschool, vertelt hij rustig en zachtjes aan de keukentafel bij hem thuis. Na een tussenpoos van drie jaar op de Michaelschool (SBO) keerde Luca begin schooljaar 24/25 terug. “Hoe blij hij nu naar school gaat, dat is echt een wereld van verschil,” zegt moeder Marieke. Dat niet alleen, zegt ondersteuningsspecialist SWV De Eem Bettie Prins, “hij is nu steviger en krachtiger”.

De hele klas is blij dat Luca terug is. Op de
Aloysiusschool is hij helemaal thuis, vertelt hij.
Te midden van al zijn vriendjes. Of hij dit
interview moest geven, daar moest hij even
over nadenken, zegt moeder Marieke.
Maar uiteindelijk wilde Luca zijn verhaal
wel vertellen.
“In groep drie werd duidelijk dat ik dyslexie

heb, en de school had niet genoeg hulpmiddelen om mij daarbij te helpen. Daarom stel-
den ze mij voor om naar de Michaelschool te

gaan. Met kleinere klassen, en meer persoon-
lijke hulp en begeleiding. Maar het was daar

minder leuk”, voegt hij toe. Want hoewel
de klassen kleiner zijn, waren de kinderen
veel drukker. Het was nooit echt rustig.”
In tegenstelling tot zijn oude school.

“De Michaelschool is een kleine, fijne school”, voegt Marieke toe. “Vanuit de school was het echt een warm bad waarin hij terecht kwam. Luca mocht twee groepen overslaan, wat hem sterker en steviger maakte. Hij was de beste in zijn klas. Dat zorgde voor schoolsucces, wat hij echt nodig had. Aan de andere kant: Luca is een heel sociaal kind, toch miste hij op de Michaelschool aanslui- ting met de kinderen in zijn klas. Hij had een paar vriendjes, maar niet zo hecht als zijn drie vrienden Sem, Mees en Finn van de Aloysiusschool die hij iedere dinsdagmiddag bleef zien. Als er wat op het schoolplein gebeurde, liep hij ervan weg. Daar wilde hij niet bij zijn. Waarom luisteren ze niet gewoon, zei hij dan. Hij vond het vaak stom. Daardoor was de school, ondanks alle intensieve bege- leiding, toch heel anders in zijn beleving.”

Ik had het nog niet eerder meegemaakt dat een kind vanuit het SBO teruggaat naar het reguliere onderwijs.

Verwachtingen

De omslag kwam toen Remedial Teacher Annick in groep zeven van de Michaelschool vroeg hoe het met hem ging. “Ze dacht dat ik het niet naar mijn zin had”, vertelt Luca. “Ik vertelde haar dat ik het niet zo leuk vond en graag naar mijn oude school terug wilde. Want ik miste mijn vrienden heel erg.” “De emmer was echt vol”, zegt vader Kees. “We beloofden hem met de leerkracht te gaan praten en de IB’er. En al die tijd dat die gesprekken liepen”, voegt Marieke toe, “vroeg Luca nooit iets. Hij zei wel: als ik groep acht moet doen op de Michaelschool, dan doe ik dat. Dat lukt mij wel. Zo stelde hij zijn verwachtingen zelf bij.” “Zo zie je hoe belangrijk het is om kinderen een stem te geven”, zegt Bettie. “En hoe goed het is dat je als leerkracht kinderen hiertoe uitnodigt. Scholen zijn volgens haar vaak handelingsverlegen zoals dat heet, en voor hen kan het moeilijk zijn exact de juiste hulp aan het kind te bieden. Als school wil je heel graag dat het kind kan blijven. Maar als zo- wel de leer- als de emotionele ontwikkeling van een kind stagneren, terwijl hij wel de middelen ertoe heeft, dan komt toch de vraag: past het kind niet beter op een SBO in een kleinere setting?” Volgens Kees zag Luca zelf dat het leren niet goed ging. “Dat was voor hem ook frustrerend”.

Alles is het onderzoeken waard, dat is mijn adagium.

Toevalligheden

Dat Luca uiteindelijk terugging naar zijn oude school, was eigenlijk een samenloop van omstandigheden. Op het moment dat hij Annick liet weten niet gelukkig te zijn op de Michaelschool, was Bettie in gesprek met Marieke en Kees over hun dochter, die net als Luca dyslectisch is. “Ik vroeg hoe het met Luca ging en hoorde het verhaal. Toen op- perde ik: laten we samen onderzoeken met elkaar wat mogelijk is. Met ons, ouders, de leerkrachten en IB’ers van beide scholen. Ook op de Aloysiusschool waren ze inmiddels aan het onderzoeken wat mogelijk zou kunnen zijn in het kader van inclusiever onderwijs.”
“Dat zoiets echt mogelijk zou zijn, daar dach- ten wij niet aan”, vertelt Marieke. “Alles is het onderzoeken waard, dat is mijn adagium”, zegt Bettie. “Beetje als Pipi Langkous: ik heb het nog nooit gedaan maar denk wel dat ik het kan. Later vertelde de IB’er van de Michael school: wij staan er nooit bij stil dat leerlingen terug kunnen. Voor hen was het een wake-up call om dit vaker te onderzoeken.”
Ook de oud-leerkracht van Luca op de Michaelschool, aldus Kees, had dit nog niet eerder meegemaakt en zag het als kers op de taart. “Want hoe mooi is het, zei hij, dat voor kinderen alle mogelijkheden openblijven.”
Toen Luca kort voor de zomervakantie hoorde dat hij terug mocht naar zijn oude school, was hij vol ongeloof. “Hij is echt gegroeid sindsdien”, vertelt Kees. “Hij deed zelfs mee aan een pitch voor de Kinderraad op school. Of hij zou winnen of verliezen, maakte hem niets uit. Hij had onmiddellijk aansluiting bij de groep. De succes(leer)momenten die hij beleefde op de Michaelschool versterkten zijn zelfvertrouwen. Hij gaat met zoveel plezier naar school, niet meer uit plicht, maar echt uit blijdschap.” Op de Aloysiusschool krijgt hij ondersteuning met rekenen en taal.

Extra klankbord

Achteraf is het een fantastisch verhaal, zegt Bettie. “Allemaal min of meer toevallig tot stand gekomen. Mooier zou zijn als dit echt praktijk wordt: dat structureel wordt bekeken of kinderen die ooit het advies SBO kregen misschien zijn gegroeid in hun ontwikkeling en wellicht terug naar het regulier basison- derwijs kunnen. Voor een school is dat vaak een grote uitdaging: zij moeten de keuze steeds afzetten tegen de leerontwikkeling. Niet alle kinderen zijn gelijk. Luca is sensitief en voelt hier kom ik niet tot ontwikkeling. Al die afwegingen moet je samen maken. De stem van het kind telt daarbij ook mee, omdat er nooit alleen een doorslaggevend aspect is om naar een andere school te gaan.”
“Het is fijn dat Bettie er is”, zegt Marieke. “Zij luistert, bekijkt de zaken vanuit verschil- lende hoeken en wijst daar vervolgens op. In het begin misten we dat”, vertelt ze. “Als ouder denk je eerst: weer een instantie erbij. Nu weten we hoe prettig een extra klankbord is.”

TIPS van Luca:

Tips van Marieke en Kees:

Inclusief onderwijs realiseren we ook door te onderzoeken of een leerling vanuit het gespecialiseerd onderwijs door kan stromen naar regulier onderwijs, naar een school dichtbij in de eigen buurt.

Bekijk ook ander nieuws

11 apr 2025
Terugblik op de IB-directieochtend
14 jan 2025
Nieuwe indeling scholen
14 jan 2025
Nieuwe collega Saskia

Gezocht: Onafhankelijke Voorzitter & Leden Raad van Toezicht

Heb jij affiniteit voor onderwijs en leerlingen die extra ondersteuning nodig hebben. Wil jij bijdragen aan een transparante en toekomstgerichte samenwerking?

Ga naar de inhoud